Niande episode!

«Men eg såg ein!» argumenterer Ingvild standhaftig og veivar med armane mot vindauget. «Eg såg ein! Rett der ute!»
«Du gjorde det, ja,» seier Synne med stemmen full av ironi.
«Ja, faktisk!» fortset Ingvild. «Den var stor og svart og kom mot meg!»
«Og kva var det den ville med deg då? Stele barkebåten din?»
Ingvild bleiknar, og kikkar bekymra mot båten.
«Ærleg talt, Ingvild!»
«Kva!?»
«DET FINS IKKJE VARULVAR!»


Etter fleire timar med kjekling, krangling, behandlingsforsøk og diskusjonar om den generelle interessa varulvar kanskje kan ha for barkebåtar, blir det bestemt at det skal setjast opp ei varulvfelle, som Einar blir sett til å konstruere. Han lirer av seg ein masse ord og uttrykk som kun eit mindretal av dei andre forstår, og så luskar han ut i snøen for å konstruere ei felle av, så vidt dei andre kan forstå, tre grillpinnar og ei halv pølse.


Etter at mørkret fell på, varulvfella er trygt sett opp, det brenn godt i omnen og nissen står på kjøkkenet med ein juleøl, verkar alt mykje rolegare på hytta, og sjølv Ingvild kan snu tankane tilbake til det omfattande problemet som består av å gjette identiteten til ein usannsynleg feit, raudkledd mann som ikkje er julenissen, Erlend Loe, Ari Behn, Kongen eller mor til Einar.
«Janove Ottesen?» slengjer Ingvild ut i lufta.
«Heidi,» foreslår Einar.
«Heidi?» gjentar Synne.
«Ho er fin.»
«Inte Jansemann, och inte Heidi,» seier nissen, før han opnar kjøleskåpet. «Ljus!» Og lukkar det att. «Mörkt!»


Kjem Einar nokon gong til å få inn eit sakleg forslag til kven julenissen kan vere?
Kan ein konstruere varulvfeller av grillpinnar, eller blei dei brukte som lokkemat? Kan ein konstruere fungerande varulvfeller i det heile teke, og har vi varulvar i den norske faunaen?
Kor mykje veg eigentleg julenissen?