Attande episode!

«Ari Behn!» ropar Niclas.
«Vi har allereie sagt det!» protesterer Synne.
«Eg veit det,» svarer han. «Men kven ellers?»
«Øystein Sunde,» foreslår ho, men nissen nektar for det.
«Ivo!» prøver Ingvild, men nissen veit ikkje kven det er.
«MacGyver!» seier Niclas, men då blir nissen fornærma, og Einar skjeller ut guten for å ha gått for langt.


Utover dagen blir TCCB sittande saman med nissen i stova. Radioen står på, men det er ingen av ungdommane som høyrer etter, dei er opptatt med å spele ludo og diskutere blærekatarr.
«Høyrde de det!» utbryt nissen plutseleg.
«Kva då?» spør Ingvild.
«På kjeftarkassa!» seier nissen, og peikar på radioen, medan dei andre blir sitjande som levande spørsmålsteikn. «Merradoningen slitna ur fastlagen og korva nedut i bakkom og for beint inn i rautarbolet, så gras-struten stod uppgjenom soddsleidarararane!»
«Men Guri, kva er det du seier?!» Niclas verkar nesten sjokkert over utsagnet.
«Merradoningen rende inn i møøheimen!» seier nissen, men framleis er det ingen som kan seie at dei skjønar kva han snakkar om.


Einar er lei. Einar er drit lei og på god veg til å bli spinhakkande galen. Nissen blir stadig meir uforståeleg, og Nina har ikkje sagt eit fornuftig ord sidan fjerde desember. Det held ganske enkelt på å bli for mykje for den stakkars sandensaren.
«Eg ser på det eg har skapt, og teller på liv som har gått tapt,» syng Nina. «Eg ser at det som før låg i vater, eg ser det er blitt skakt. Men tida har vært snill mot mitt handverk, lagd ned, stein for st-»
«PISS MEG I ØYRET OG KALL MEG MAMMA!» skrik Einar, grip tak i steikepanna og gjev Nina eit dugeleg kakk i bakhovudet, så ho går i bakken og dessutan blir liggjande i ro.


Kvifor blir nissen fornærma over å bli kalla MacGyver? Kven er det eigentleg? Kor vaks han opp, og kva heiter foreldra?
Har Einar endeleg gått frå vettet, og har han drepe Nina?
Kvifor har eg ilt i ryggen?