TCCB goes JULEKALENDER: Første episode!

1. Desember

Det er ein mørk og stormfull aften.
Det hadde iallfall vore det, viss Travellin' Strawberries hadde skreve denne julekalenderen. Men dei har ingenting med saken å gjere, derfor er det verken stormfullt eller aften, og dermed ikkje mørkt heller. Faktisk er det den aller første morgonen i desember, og den er klår og frostig, rimet ligg tjukt over dei stive grasstråa, og det som er att av blomane til mamma.
I huset som står ved sida av nemnte blomar, i eit kvitt rom i kjellaren, står ein krakk. På krakken står ein sekk. Dette er ein svart sekk frå Bergans, som tar 28 liter og er derfor veldig praktisk viss du har lyst å bere saft til munkar i Alpane. Som sagt er den svart, i likheit med hyllene, knaggane, teiknestifta i veggen og sokkane til ho som bur der. Men dette er kjedeleg. La oss hoppe framover.

«ER VI FRAMME SNAAART?»
«Jada, Ingvild. Framme snart no.»
«No då?»
«NEI!!» ropar Einar og dyttar til Ingvild så ho nesten snublar i ein stein.
«Einar, ikkje plag Ingvild! Ta det igjen på måndag!» prøver Nina, men utan resultat. Til slutt blir det så gale at Synne må bryte inn.
«Einar, skjerp deg!» seier ho med myndig stemme.
«Kake,» svarer Einar, men skjerpar seg, iallfall for ei lita stund. «Kor blei det av Niclas?»
«Han skulle pakke om,» svarer Nina. «Vi blei jo einige om å sortere maten denne gongen.»
Det er stilt i nokre sekund, før Synne snakkar.
«Eg er framleis ikkje sikker på om det var så lurt å gje han chipsen.»

Etter ti minutt blir dei urolege, og finn det best å sjå om Niclas i det heile tatt framleis er i live. Heldigvis er det ikkje så mange plassar å leite på Skinlo, og dei veit kor brørne har innreia eit reir inst i det gamle låven. Og dit går dei, og finn ein nesten uskuldig Niclas med chipssmular over heile jakka.
«Kva?» forsvarer han seg. «Eg var svolten!»
Dei ryddar ut resten av forsyningane, og Niclas, og ser oppover bakkane i felles stillheit.
«Er vi framme snart?» spør Ingvild lågt.

Turen tek ein knapp time opp det nesten snølause fjellet, til trass for at både Nina og Ingvild stadig kikkar seg over skuldra, som for å passe på at Einar ikkje står klar med øksa, eller armane fulle av C4. Men fram kjem dei, dei låser opp den raude hytta som blir eigd av Nina sin familie og set Einar til å fyre i omnen.
«Vi må lufte ut fukta!» seier Einar, og så gjer han det. Det blir snart varmt, og klanen set seg til å ete og prate skit resten av kvelden.

Vil ikkje julekalenderen bli meir spanande enn dette?
Blir den i det heile tatt fullført?
Er heile greia berre eit triks for å få lesarar til bloggen?
Og er verkeleg vanleg ananas så mykje betre enn ananas på boks?!