TJUEFJERDE EPISODE!

Det er den 24. desember. Ingvild står og rykkar fråverande i døra.
«Ab-el-en,» hulkar ho. Noko kakkar på ruta, og Synne går for å opne. Inn kjem ei kvit due flaksande, med eit brev i klørne. Einar kvepp.
«Det er frå Kristin!» seier Synne, og Nina les høgt frå brevet, som inneheld ei episk juleforteljing om Julenissen og Mordica den vondaste av alle demonane til Satan, som prøvde å øydeleggje jula, men blei stansa av helten Nesin.
«Og så nedkjempa Nesin den vonde Mordica, med ein trylleformel som seinare gjekk tapt for ettertida, men som det framleis blir kviskra om i dei djupaste skuggane i verda,» avsluttar Nina.
Dei andre sit stille nokre sekund, før Ingvild snakkar.
«Det hjelper ikkje Morten Abel,» seier ho lågt.
«Vent, det er noko meir nedi her!» utbryt Niclas, og held konvolutten opp-ned over bordet. Ut klirrar ein nøkkel. «Men det er jo...»
«HYTTENØKKELEN!» stemmer dei andre i.
«Vi må redde Abelen!» bestemmer Ingvild, og dei stormar ut for å låse opp. Einar har ikkje heilt fått med seg kva som skjer, men tuslar etter dei andre likevel. Ute ser dei ingenting, men så høyrer dei eit høgt dunk frå utedassen, og skundar seg den vegen.


«STEP TILBAKE!» ropar nissen. «I will skyte your Abel!»
«Legg ned spretterten,» ber Ingvild hjarteskjerande.
«You will not get away with this, Murdoc!» ropar nokon, og plutseleg hoppar MacGyver ned frå ein hangglider som kjem seglande over fjellet. «Leave the Norwegian pop singer alone!»
Brått ser Nina ein samanheng. «DET ER MORDICA!» skrik ho. «NISSEN ER MORDICA!»
Nissen ler. «Nesten, little sister!» seier den. «But only nesten!»
«Murdoc, Mordica,» seier Niclas, før eit lys går opp for dei.
«DET ER MONICA!!» ropar Ingvild, Synne og Niclas i kor. Einar begynner så smått å skjøne iallfall delar av kva som skjer, då nissen riv av seg maska.
Under den ser dei sjølvaste yngste storesystra til den femte jenta i det grønaste huset på Skinlo, som desutan ser ut til å ha fått bukkehorn over natta, og dei gispar.
«I will get unna med this!» ropar Monica, og legg på sprang over snøen med Abelen på slep, medan dei andre følgjer etter av beste emne, men dei er ikkje ein gong i nærleiken av farta som den langbeinte storesystra held over dei frosne massane, sjølv om MacGyver bruker omtrent tre sekund på å lage rakett-truger av konglane han finn.


Herregran, då! tenkjer steinen. Her er det jo aldri fred å få! Alltid er det nokon som trampar eller skrik. No har eg fått nok! Og så kvel han seg opp på høgkant, rett framfor Monica.
Monica skrik. Og det gjer steinen og, i det ho kræsjar inn i den, og knekk av det eine bukkehornet.
«Oh nei!» skrik ho. «My horn!»
Einar kjem etter og plukkar det opp, og det einaste kan kjem på, er sluttscena frå Tenacious D: The Pick Of Destiny.
«From whence you came,
you shall remain
until you are
complete again!» ropar han, så høgt at han nesten høyrer det sjølv.
«NEEEEEEEIIIIIII!!!!» skrik Monica, før ho blir suga inn i ei tom julebrusflaske.


«Let meg ut, at once!» seier Monica med si strengaste storesysterstemme, men ingen høyrer på ho.
«HO HO HO!» er det nokon som ropar, og hyttebuarane stormar ut.
«JULENISSEN!» jublar dei, og ein stor slede med ni reinsdyr kjem flygande på himmelen. Og i sleden sin har han ein masse julegåver og fem familiar, og tre trillebårlass med julemat.
Og så feira dei jul på Tua, Einar og Niclas, Synne, Ingvild og Nina og alle familiane, og Morten Abel og MacGyver, medan Monica kikka på frå julebrusflaska, og fekk ein liten dråpe cider i ny og ne.

GOD JUL ALLE SAMAN!