Fjerde episode!

«KOM BLÅÅÅNEEE, KOM JENTE, KOM GUUUT!»
«NICLAS! Kva i hælvette er det du driver med, din halvfulle hagenisse?!» ropar Einar, så heile hytta ristar og alt håp om ein roleg morgon forsvinn ut pipa ein plass.


«I dag kan endeleg dei tilsette ved Oslo Meteorologiske Institutt lene seg tilbake i godstolen og stryke seg over ølmagen, for etter dei siste skandaløse dagane har dei omsider meldt heilt riktig! Bortsett frå at snøfallet på store deler av Vestlandet har avteke, er det ingen endringar i veret. Ellers har vi ikkje så mykje spanande å dele med dykk i dag. God helg!»


«Vi treng vatn!» slår Nina fast så snart ho har fått surra seg opp av senga, og hjernen så smått har begynt å fungere. «Eg går og hentar.»
«Men det er jo over ein meter snø ute,» peikar Niclas ut.
«KVA?!» kvesser Nina. «Seier du eg er for lav?!»
«Det har eg ikkje sagt...»
«IKKJE MOBB MEG!» skrik ho. «Eg er faktisk HEILT normal!» Så raser ho ut døra med vassbøtta i handa.


Synne kjem ned frå hemsen omtrent samtidig som Ingvild kravlar ut av tunnelen frå do, og fem minutt etter at Einar har gått ut, gravd seg ei hole til og kome inn att.
«Grav deg ned i tide!» svarer han då dei spør. Så går han ut og hentar snø som dei kan smelte til vatn.

«Kor mykje mat har vi att?» spør Synne, etter at gruppa har slått seg til ro for kvelden inne i hyttestova. Det brenn godt i omnen, og det luktar svakt av steikte pølser.
«Nina sa vi hadde mat for minst ei veke,» svarer Ingvild.
«Kor er Nina eigentleg?»
Det blir stilt, og minst eit medlem kikar seg rundt for å sjå om Nina verkeleg ikkje sit blant dei. Til slutt reinsar Niclas strupen og svarer.
«Ho sa ho skulle hente vatn før i dag, og så for ho...»
Snart kan dei konstatere at både Nina og vassbytta er vekk.


Utan for hytta, under all snøen, ligg ein stein og ventar på våren. Den frys litt på bakpartiet, for ein eller annen reiv av ein mosedott i sommar. Dessutan ligg den og tenkjer på eit av dei større filosofiske problema ein stein kan ha. «Til våren skal eg reise meg,» tenkjer den. «Og så skal eg vise dei idiotiske tobeinte hostesaftdrikkande beista korleis det er å bli trakka på!» Men så tenkjer den litt til, og rettar på seg sjølv. «Til hausten, kanskje.»
Ca. hundre meter til venstre for denne steinen, står ein mørk skugge halvvegs skjult bak eit tre.

Har Nina verkeleg så store kompleks for høgda si, og er Einar verkeleg så stor fan av fjellvettreglane? Kan Synne dei?
Kven reiv mosa av steinen, og er alle steinar like hemntørste? Og kven er det som står bak eit tre?!